Dokter, kunt u vanmiddag om 16 uur komen?

We oefenen tijdens de GRZ module gesprekken met een acteur. In die gesprekken mogen de AIOS een situatie kiezen waar ze zich niet prettig bij voelen. Ze hoeven het niet te spelen zoals het in het echt ging. Ze mogen oefenen met een andere benadering. Om eens te ervaren of dat andere resultaten geeft.

Eén van onze studenten wilde wel een situatie oefenen. Zijn oefenpatiënte vroeg altijd veel tijd, had veel lichamelijke klachten. Er was altijd wel iets. Maar er leek nooit echt iets aan de hand te zijn. Vreselijk frustrerend vond hij deze patiënte. Zo zonde van de tijd en medisch gezien totaal niet interessant. Zijn vraag was hoe hij dit anders zou kunnen aanpakken zodat deze patiënte wat minder claimend zou zijn.

Toen ik zelf op een chronisch somatische afdeling werkte had ik vaak dit soort situaties. Dan kwam ik daar voor de wekelijkse visite en dan stonden er altijd dezelfde mensen op de visitelijst. De moed zonk me al in de schoenen als ik de namen las. Ik had het al zo druk en dan had ik deze mensen in de agenda staan. En nee zeggen kon vast niet want de zorg had ongetwijfeld al beloofd dat ik langs zou komen. Het zweet brak me uit als ik bedacht wat voor echte spoedvragen ik ook nog op mijn to-do lijst had staan!

Ik ga eens rustig zitten en vertel wat over mezelf. Iets om het ijs een beetje te breken. Dan neem ik de tijd om te luisteren naar de dingen die mevrouw mij wil vertellen. Ik zit er gewoon een beetje bij. Schrijf wat dingen op in mijn tablet en ondertussen kan zij ook even nadenken. Is er nog meer wat ze kwijt wil? Hoe kijkt er zij zelf tegenaan? De familie mag er altijd bij zijn en daar maak ik ook tijd voor. Als de sfeer zich er voor leent maak ik af een toe een grapje.

Het mooie is dat ik merk dat als ik rust uitstraal, wat persoonlijke dingen vraag of vertel, de status nog eens doorblader en de medicatielijst er bij pak. Dan ga ik verbanden zien. Het één hangt samen met het andere. Als ik eens rustig tijd neem om te luisteren en te kijken in het dossier dan vind ik bijvoorbeeld heel vaak bijwerkingen die eerder niet waren opgemerkt. Die bijwerkingen werden wél behandeld met een ander medicijn. Dat ook weer bijwerkingen heeft.

De kern van de ouderengeneeskunde is dat er nooit slechts één probleem aanwezig is. Alles hangt met elkaar samen. Het medische beleid dat je afspreekt is elke keer anders. Niet omdat de medische situatie altijd anders is, wél omdat elk mens anders is. De persoonlijkheid heeft invloed op wat je kunt voorschrijven, wat je kunt vragen en wat je kunt bereiken. En dat vind ik zelf dus het allermooiste!

Ik merk dat ik steeds meer ga genieten van de contacten met mijn patiënten.  Ik vind het fijn om te zien dat mensen blij zijn dat ik bij ze kom zitten. Dat ik mijzelf aanpas aan hun vraag om op een bepaald tijdstip te komen zodat de dochter erbij kan zijn. En als ik dan uiteindelijk kom op het gevraagde moment dan blijkt dat die dochter morgen voor 2,5 week op vakantie gaat. En dat zij het superfijn vindt dat we nog even alles hebben doorgesproken. Dat ze van mij de geruststelling krijgt dat ze wel even weg kan gaan.

Kijk, dat vertelde die mevrouw me niet toen ze vroeg of ik om 16 uur wilde komen. Tussen de regels door luisteren en tegemoet komen aan kleine wensen van je patiënt maken het verschil. Dat merk ik keer op keer. En wat ik terugkrijg van mijn patiënten is onbetaalbaar!

Terug naar de situatie van onze student. Het bleek dat mevrouw zich eenzaam voelde. Zij had het gevoel dat ze anders was dan de andere bewoners op de afdeling. En daarom zat ze vaak op haar eigen kamer. Ze had behoefte aan contact met de dokter. Omdat de dokter haar op intellectueel niveau beter begreep. Maar de dokter kwam alleen als ze een medische klacht had aangegeven bij de verzorging. Dus was er elke week wel iets. Want dat was de manier om de dokter aan haar te binden. Door gewoon eens bij mevrouw te gaan zitten en te vragen naar hoe zij zich voelde, los van de lichamelijke klachten, kwam onze student erachter dat mevrouw worstelde met problemen uit het verleden en daar met niemand over durfde te spreken. Behalve met de dokter. Want die heeft beroepsgeheim.

Zou jij ook graag de rust willen om gewoon even bij je patiënten te kunnen zitten? Zonder dat continue gevoel dat je nog lang niet klaar bent met je werk en dat je eigenlijk geen tijd hebt voor een praatje? Dan heb ik iets voor je. In het gratis eboek dat je hier kunt aanvragen geef ik mijn gouden tips om alledaagse werkzaamheden sneller te laten verlopen. Zodat je daarna de rust en aandacht hebt om bij mevrouw de Waard langs te gaan op het door haar gevraagde moment.